پر زد از قفس دل هوایی‌ات
شادی ای کبوتر از رهایی‌ات!
‌
حالیا به سوی خانه‌ خوانده‌است
هاتف از حریم کبریایی‌ات
‌
می‌روی به دیدنِ امام خویش
با لباس خادم‌الرضایی‌ات
‌
ای شهیدِ راهِ کوشش و تلاش
هم‌ترازی است با رجایی‌ات
‌
خوش سفر کن ای به وصل آشنا!
مفتخر شدیم از آشنایی‌ات
«علی‌رضا نورعلی‌پور»